گین : همه دستگاه های عیب یاب التراسونیک دارای گین قابل تنظیم گیرنده در یک محدوده دینامیک (معمولا 100 dB یا بیشتر) جهت پوشش دهی اختلاف وسیعی در دامنه سیگنال دریافت شده در ازمایش های معمول می باشد. تنظیمات گین می تواند به دو گین پایه و گین مرجع تقسیم شود تا بتواند نیازهای ازمایش های خاص را برآورده کند. دستگاه های عیب یاب التراسونیک به اپراتور اجازه می دهد تا با توجه به فاصله یا عمق، گین را تنظیم کند (Time Varied Gain یا Correction of Amplitude Distance) .

بسیاری از دستگاه های عیب یاب التراسونیک، تنظیمات پهنای باند و تعدادی از گزینه های فیلتر باند را در محدوده فرکانس کامل ارائه می کنند.

رکتیفای:  اکوهای دریافت شده می توانند به عنوان یک سیگنال RF رکتیفای نشده، به صورت موج نصفه مثبت یا موج نصفه منفی رکتیفای شده و یا به اصلاح موج کامل نمایش داده شود.  اکو خام در ابتدا به صورت شکل موج  RF با هر دو پیک مثبت و منفی پردازش می شود.

فرمت های نمایش

نمایش A-scan

هر دستگاه تست اولتراسونیک معمولا دو پارامتر اساسی اکو را ثبت می کند: بزرگی ان (دامنه)، و موقعیت ان در زمان با توجه به نقطه صفر (زمان انتقال پالس) . زمان انتقال معمولا به عمق یا فاصله بازتابنده بستگی دارد، بر اساس سرعت صوت نمونه مورد ازمایش و رابطه ساده           فاصله =  سرعت x   زمان.

ساده ترین نمایش داده های شکل موج اولتراسونیک در شکل A-scan یا شکل موج است، که در آن دامنه اکو و زمان عبور بر روی یک شبکه ساده با محور عمودی نشان دهنده دامنه و محور افقی نشان دهنده زمان ترسیم می شود. این فرمت استاندارد در عیب یابی التراسونیک است. مثال زیر یک ورژن با شکل موج رکتیفای شده را نشان می دهد؛ نمایش های RF رکتیفای نشده نیز استفاده می شوند. نوار قرمز روی صفحه، گیتی است که بخشی از قطعه موج را برای تجزیه و تحلیل، معمولا اندازه گیری دامنه اکو و / یا عمق انتخاب می کند.

نمایش  B-scan

روش دیگر برای ارائه این اطلاعات به صورت B-scan است. فرمت B-scan معمولا در عیب یاب های التراسونیک معمولی و ضخامت سنج های خوردگی استفاده می شود تا عمق بازتابش را با توجه به موقعیت خطی آن ها اندازه گیری کنند. ضخامت به عنوان تابعی از زمان یا مکان رسم می شود در حالی که پراب در طول قطعه برای ارائه مشخصات عمق آن به صورت اسکن حرکت می کند. با مرتبط سازی داده های اولتراسونیک با موقعیت مکانی پراب، تصویر متناسبی ترسیم می شود که مرتبط سازی و ردگیری داده های مناطق خاصی از بخش بازرسی را ممکن می سازد. این ردیابی موقعیت معمولا با استفاده از دستگاه های الکترومکانیکی شناخته شده به عنوان اینکودر انجام می شود. این encoders در وسایل استفاده می شود که به صورت دستی اسکن شده یا در سیستم های خودکار که پراب را با یک اسکنر قابل برنامه ریزی موتور کنترل می کند که استفاده می شود. در هر دو مورد، اینکودر، محل هر یک از داده ها را با توجه به الگوی اسکن شده تعریف شده توسط کاربر و وضوح شاخص ثبت می کند.
در مورد زیر، B-scan دو بازتابش عمیق و یک بازتابش کم عمق، را مطابق با موقعیت حفره سوراخ جانبی در تست بلوک نشان می دهد.